فرجام برجام ، واقعیت هایی که باید به تدریج تحلیل وتبیین گردد.

قبل ازپرداختن به تحلیل فرجام برجام درایران، لازم می بینم به عنوان مقدمه ای برتحلیل موضوع نکاتی کلیدی را درفهم وتحلیل موضوعاتی ازقبیل برجام که ملی وفراملی است بیان نمایم:

1- درتصمیمات ملی که کنش های فراملی را دربردارد، بویژه درنظام بین الملل کنونی که بازیگران آن شرکایی بامنافع همسو می باشندو به دیگرانی که نمی خواهند شریک آنان باشند، نگاه باتردید وغیر قابل اعتماد دارند، نمی توان به عنوان سرمایه گذاری دوراندیشانه تکیه نمود، چرا که متغیرهای تصمیم گیری وتصمیم سازی صرفا دراختیارات ملی نمی باشدو عوامل فراملی هرلحظه می توانند قواعد بازی را که خود انتخاب نموده اند برهم زنند.

2-درچنین تصمیمات ملی، هرگز نباید مبالغه نموده وآنهارا به عنوان یک موفقیت وپیروزی قطعی درداخل ودرسطح ملی مطرح نموده وآنهارا سکوی حرکت به سمت توسعه وپیشرفت هایی دانست که می دانیم بازیگران قطعی آنها درسطح ملی نیستند.

3- درجامعه ای که موفقیت های کوتاه گروهی وحزبی فراتر ازمنافع ملی باشد، چنین تصمیماتی حتی درداخل هم قابلیت اعتماد وسرمایه گذاری ندارند، چرا که جریان وگروه های مخالف سیاسی تصمیم گیرندگان، ازهیچ اقدامی درجهت خنثی سازی این تصمیمات دریغ نخواهند کرد.

4- بانگرش به عدم اعتماد مطلق بر بازیگران فراملی، درچنین تصمیماتی، نمی توان ساده انگاری نموده وضمانت های  قطعی ازطرف مقابل نگرفت، آنگونه که دربرجام شاهد آن بودیم، چرا که ما ضمن پذیرش محدودیت های هسته ای واجرای بلا فاصله آن پس ازبرجام، منتظر اجرای تعهدات طرف مقابل بودیم که ازهمان ساعات پس ازامضای برجام خلف وعده نمودند وهیچ تحریمی را برنداشتند.

5- هرگاه درشرایط جنگ نرکیبی با بازیگران بین المللی قرار گرفتیم، این ساده انگاری است که تیغ برنده شکست درتصمیمات را که ناشی ازدشمنی بازیگران باملت ماهستند، متوجه یک دولت (قوه مجریه) نمود، چرا که همین تصمیمات را به صورت ملی وبا موافقت ارکان تصمیم گیرنده کشور گرفته ایم، هرچند نمی توان ازتخلفاتی که درتصمیم سازی ها وتصمیم گیری ها گرفته شده است چشم پوشی نمود. 

اکنون با توجه به نکات کلیدی مورد نظر که به عنوان مقدمه بیان شد، به تحلیل برجام بی فرجام می پردازیم: